Gözlerimi almadı ışığın rengi Parlak hissettim kendimi Kırmıştı bileklerindeki kelepçeyi Yanımdaydı gölgem koluma girmişti Pembe miydi neydi rengi Yanıma almıştım gök ve denizi Adı kesinlikle gül değildi Kırmızıyla yoktu hiç ilgisi Aşk çiçekleri gördüm yolda Güneşe dönmüş ipek tenini Cezalandırmış tanrı köpekbalıklarını Yuttuğu için denizdeki tuz tadını Mercanlar akide tadı serpti Mavi kanatlıydı su perileri Ufukta karşıladı nokta beni Saçlarımda diziliydi İstiridye incileri Geçtim yarıştığım tüm yeşil çimenleri Ezilmedi ayaklarımın altında hiçbiri Neşeli papatyalarda güneş minyatürleri Kırmızıydı gelincik müjdeleri Nereye kadar getirdi Bilmem ki beyaz kanatlarım beni Bulutlar kucakladı hayallerimi Yüzümde yağmur serinliği Ya sahi; Pembe miydi gözlerimin rengi?
Şiir: Ece Naz İlkin – İllüstrasyon: Birkan Can Evirgen
- Garip garip renkleri birleştirerek kendisine yakıştırmayı becerebilen ender insanlardan Ece Naz, yavruağzı bir monta sahiptir. - Bu şiir, gerçek bir rüyadan esinlenilerek yazılmıştır. - Hayriye Gülle, Ezginin Günlüğü’nden "Kedim" adlı şarkıyı ne zaman dinlese, aklına Ece Naz’ın babası gelir. Babası çocukluğunda Ece Naz’a sık sık bu şarkıyı söylemiştir.
Bir Cevap Yazın